Post by nefertiti on Jan 6, 2006 19:08:13 GMT 2
Το έκθεμα στο Εθνικό Μουσείο του Ιράκ είναι ένα είδος πήλινου βάζου στο μέγεθος μιας ανθρώπινης γροθιάς. Η ύπαρξή του θα μπορούσε να κάνει όλα τα βιβλία του κόσμου να πρέπει να ξαναγραφούν.
Σύμφωνα με τα δεδομένα, το "βολταϊκό σκεύος', ή ηλεκτρική μπαταρία, ανακαλύφθηκε το 1800 μ.Χ. από το Alassandro Volta. Ο Volta είχε παρατηρήσει ότι όταν τοποθετούσε δύο μεταλλικές ράβδους με αντίθετα φορτία στον ιστό του σώματος ενός βατράχου δημιουργείται ένα αδύνατο ηλεκτρικό ρεύμα. Ο Volta ανακάλυψε ότι θα μπορούσε να παράγει ηλεκτρικό ρεύμα τοποθετώντας τις μεταλλικές ράβδους και εκτός των ιστών του αμφίβιου, μέσα σε ένα δοχείο με χημικά υγρά. Τόσο γι' αυτή την ανακάλυψη, όσο και για την ανακάλυψη της ηλεκτρικής ενέργειας, η μονάδα μέτρησης του ηλεκτρισμού πήρε το όνομά του. Volt !
Το μικρό βάζο στη Βαγδάτη αποδεικνύει ότι ο Volta δεν ήταν αυτός που ανακάλυψε την μπαταρία. Απλά την ξαναανακάλυψε !
Ο πρώτος που περιέγραψε το βάζο είναι ο Γερμανός αρχαιολόγος Wilhem Konig το 1938. Δεν έχει εξακριβωθεί αν ο Konig είναι αυτός που βρήκε το βάζο κατά τη διάρκεια κάποιων ανασκαφών ή το εντόπισε σαν έκθεμα στο μουσείο της Βαγδάτης. Το σίγουρο είναι ότι βρέθηκε μαζί με διάφορα άλλα αντικείμενα στην περιοχή Khujut Rabu, έξω ακριβώς από την Ιρακινή πρωτεύουσα. Χρονολογείται ότι είναι ηλικίας 2200 ετών. Είναι ένα κοίλο βάζο 5,5 ίντσες ( 14,30 εκ.) ύψος και 3 ίντσες ( 7,80 εκ. ) πλατύ. Αποδίδεται στην αυτοκρατορία των Parthian ενός αρχαίου ασιατικού λαού που κυβέρνησε το μεγαλύτερο μέρος της Μέσης Ανατολής από το 247 π.Χ. έως το 228 μ.Χ. Οι Parthian ήταν αξιόλογοι πολεμιστές, όμως δεν είχαν αξιόλογα τεχνολογικά κατορθώματα. Στο πάνω μέρος του το βάζο κλείνει από ένα πώμα σαν στερεή πίσσα. Μέσω του πώματος εισέρχεται από την κορυφή μια ράβδος σιδήρου, η οποία στο εσωτερικό του βάζου περιβάλλεται από ένα κύλινδρο χαλκού. Η ράβδος του σιδήρου εισέρχεται ακριβώς στο κέντρο του χάλκινου κυλίνδρου. Ο κύλινδρος αυτός στο κάτω μέρος σταθεροποιήθηκε από ποσότητα στερεής πίσσας, ενώ στις άκρες του συγκολλήθηκε από ένα κράμα μολύβδου (60%) και κασσιτέρου ( 40%) .Όπως η σύγχρονη ύλη συγκόλλησης...
Ο Konig κατέληξε ότι η κατασκευή αυτή έμοιαζε με ηλεκτρική μπαταρία και δημοσίευσε ένα άρθρο γι' αυτό. Ο ίδιος ανακάλυψε στο μουσείο της Βαγδάτης και άλλα βάζα από χαλκό καλυμμένα με ασήμι. Αυτά προέρχονταν από περιοχές των Σουμερίων στο νότιο Ιράκ και χρονολογούνται ότι είναι ηλικίας 2500 ετών. Όταν τα βάζα τρυπήθηκαν ή ξύστηκαν λίγο, αποκολλήθηκε από την επιφάνειά τους μια μικρή μπλε φλούδα, που είναι χαρακτηριστική του ασημιού, όταν αυτό επιμεταλλώνεται πάνω σε χαλκό με την διαδικασία της ηλεκτρόλυσης.
Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι οι Parthian κληρονόμησαν τις μπαταρίες τους από έναν από τους πιο πρόωρους γνωστούς πολιτισμούς. Των Sassanian στην Περσία. Ο πολιτισμός αυτός αποτέλεσε και το τέλος του αρχαίου κόσμου και την αρχή της επιστημονικότερης μεσαιωνικής εποχής.
Η έλευση του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου σταμάτησε τις έρευνες, οι οποίες επαναλήφθηκαν με το τέλος του από τον Αμερικανό μηχανικό Willard F.M. του ηλεκτρικού εργαστηρίου του Pittsfield της Μασαχουσέτης. Ο Willard κατασκεύασε κάποια αντίγραφα της μπαταρίας της Βαγδάτης και πειραματίστηκε με αυτά. Σε ένα από τα πειράματά του χρησιμοποίησε σαν ηλεκτρολύτη τον χυμό των σταφυλιών και κατάφερε να παράγει ρεύμα 2 Volt.
Σύμφωνα με τα δεδομένα, το "βολταϊκό σκεύος', ή ηλεκτρική μπαταρία, ανακαλύφθηκε το 1800 μ.Χ. από το Alassandro Volta. Ο Volta είχε παρατηρήσει ότι όταν τοποθετούσε δύο μεταλλικές ράβδους με αντίθετα φορτία στον ιστό του σώματος ενός βατράχου δημιουργείται ένα αδύνατο ηλεκτρικό ρεύμα. Ο Volta ανακάλυψε ότι θα μπορούσε να παράγει ηλεκτρικό ρεύμα τοποθετώντας τις μεταλλικές ράβδους και εκτός των ιστών του αμφίβιου, μέσα σε ένα δοχείο με χημικά υγρά. Τόσο γι' αυτή την ανακάλυψη, όσο και για την ανακάλυψη της ηλεκτρικής ενέργειας, η μονάδα μέτρησης του ηλεκτρισμού πήρε το όνομά του. Volt !
Το μικρό βάζο στη Βαγδάτη αποδεικνύει ότι ο Volta δεν ήταν αυτός που ανακάλυψε την μπαταρία. Απλά την ξαναανακάλυψε !
Ο πρώτος που περιέγραψε το βάζο είναι ο Γερμανός αρχαιολόγος Wilhem Konig το 1938. Δεν έχει εξακριβωθεί αν ο Konig είναι αυτός που βρήκε το βάζο κατά τη διάρκεια κάποιων ανασκαφών ή το εντόπισε σαν έκθεμα στο μουσείο της Βαγδάτης. Το σίγουρο είναι ότι βρέθηκε μαζί με διάφορα άλλα αντικείμενα στην περιοχή Khujut Rabu, έξω ακριβώς από την Ιρακινή πρωτεύουσα. Χρονολογείται ότι είναι ηλικίας 2200 ετών. Είναι ένα κοίλο βάζο 5,5 ίντσες ( 14,30 εκ.) ύψος και 3 ίντσες ( 7,80 εκ. ) πλατύ. Αποδίδεται στην αυτοκρατορία των Parthian ενός αρχαίου ασιατικού λαού που κυβέρνησε το μεγαλύτερο μέρος της Μέσης Ανατολής από το 247 π.Χ. έως το 228 μ.Χ. Οι Parthian ήταν αξιόλογοι πολεμιστές, όμως δεν είχαν αξιόλογα τεχνολογικά κατορθώματα. Στο πάνω μέρος του το βάζο κλείνει από ένα πώμα σαν στερεή πίσσα. Μέσω του πώματος εισέρχεται από την κορυφή μια ράβδος σιδήρου, η οποία στο εσωτερικό του βάζου περιβάλλεται από ένα κύλινδρο χαλκού. Η ράβδος του σιδήρου εισέρχεται ακριβώς στο κέντρο του χάλκινου κυλίνδρου. Ο κύλινδρος αυτός στο κάτω μέρος σταθεροποιήθηκε από ποσότητα στερεής πίσσας, ενώ στις άκρες του συγκολλήθηκε από ένα κράμα μολύβδου (60%) και κασσιτέρου ( 40%) .Όπως η σύγχρονη ύλη συγκόλλησης...
Ο Konig κατέληξε ότι η κατασκευή αυτή έμοιαζε με ηλεκτρική μπαταρία και δημοσίευσε ένα άρθρο γι' αυτό. Ο ίδιος ανακάλυψε στο μουσείο της Βαγδάτης και άλλα βάζα από χαλκό καλυμμένα με ασήμι. Αυτά προέρχονταν από περιοχές των Σουμερίων στο νότιο Ιράκ και χρονολογούνται ότι είναι ηλικίας 2500 ετών. Όταν τα βάζα τρυπήθηκαν ή ξύστηκαν λίγο, αποκολλήθηκε από την επιφάνειά τους μια μικρή μπλε φλούδα, που είναι χαρακτηριστική του ασημιού, όταν αυτό επιμεταλλώνεται πάνω σε χαλκό με την διαδικασία της ηλεκτρόλυσης.
Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι οι Parthian κληρονόμησαν τις μπαταρίες τους από έναν από τους πιο πρόωρους γνωστούς πολιτισμούς. Των Sassanian στην Περσία. Ο πολιτισμός αυτός αποτέλεσε και το τέλος του αρχαίου κόσμου και την αρχή της επιστημονικότερης μεσαιωνικής εποχής.
Η έλευση του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου σταμάτησε τις έρευνες, οι οποίες επαναλήφθηκαν με το τέλος του από τον Αμερικανό μηχανικό Willard F.M. του ηλεκτρικού εργαστηρίου του Pittsfield της Μασαχουσέτης. Ο Willard κατασκεύασε κάποια αντίγραφα της μπαταρίας της Βαγδάτης και πειραματίστηκε με αυτά. Σε ένα από τα πειράματά του χρησιμοποίησε σαν ηλεκτρολύτη τον χυμό των σταφυλιών και κατάφερε να παράγει ρεύμα 2 Volt.